Lang, lang geleden droomde ik als klein meisje van mijn eigen sprookjespaard, met lange manen, die mijn beste maatje zou zijn, en waarmee ik heerlijk door de bossen kon galopperen. Ik heb toen jarenlang paard gereden op de manege, maar steeds dat zelfde rondje in de rijbak ging wel vervelen..
En in mijn tienerjaren verwaterde mijn liefde voor de edele viervoeters. ..totdat ik 8 jaar geleden een heel onbekend paardenras tegen kwam; de tinker. Dát was het sprookjespaard waar ik al die tijd van gedroomd had, en ik moest en zou er een hebben!
Toen ben ik gaan sparen en rekenen en in de zomer van 2004 ging ik op zoek.

In Augustus 2004 kwam ik Christopher tegen; een stronteigenwijze tinker die niet vooruit te branden was, vol hengstenstreken door de late castratie..
Maar wat was hij mooi! Sprookjesachtig, zo stoer en toch elegant, met al dat haar, en die trotse blik..
Een paar weken later stond hij in Einighausen, waar ik hem omgedoopt heb tot Mystic, en hem verder ben gaan beleren.

 

Inmiddels is hij uitgegroeid tot een brave, stoere ruin met nog steeds genoeg streken op zak.
We rijden vooral recreatief, in het bos en door het veld. Dat is wat we allebei het fijnst vinden.
Maar meneer heeft ook een eerste premie gewonnen bij een tinkerkeuring.

                                                                                    Premiekeuring 2008

Een tijd later kwam Bart; een Belgisch Trekpaard van maar liefst 1.80 hoog.
Eigendom van mijn pa, maar ik rijd hem zelf ook. Het is een brave knol die alles maar over zich heen laat komen en waar iedereen zo op kan wegrijden.

.